Dag 22, Sacrofano - Rome 30 km (2262 km) 25-7-2014
Door: Anita en johan
Blijf op de hoogte en volg Anita
26 Juli 2014 | Italië, Rome
Dag 22, Sacrofano - Rome 30 km (2262 km).
De laatste avond in het B&B was bijzonder. Contact met de familie leverde interessante gesprekken op. De vrouw des huizes had een tweeling van inmiddels 40 jaar, beide zonen woonden nog thuis. De ene zoon had een spastische aandoening en reed in een rolstoel. Een enerzijds trieste aanblik, maar aan de andere kant, geestelijk was hij volledig in orde, en reed hij mooi over het schitterende landgoed en woont op een prinsheerlijke plek. Hij kon zich prima redden en woonde in dat kleine paradijsje. De andere zoon had 10 jaar geleden een ernstig motor ongeluk gehad. Daarbij een schedelbasis fractuur opgelopen en niet volledig kunnen herstellen. Dus twee invalide zoons. Hoe relatief is het toch allemaal.
Met deze inleiding over het 'leven' werden we met de auto gebracht (waarbij we ook langs de plek van het motorongeluk reden) naar een klein, lokaal restaurantje. Pure gerechten, pure smaak, pure stijl. Dit was weer zo'n avond uit duizenden, die je als gewone toerist nooit meemaakt, wel als fiets-toerist.
Anita werd inmiddels overladen door aanmoedigingen, berichten en alvast de felicitaties. En als 50- jarige viel ze in slaap, zenuwachtig voor wat komen gaat...
In de ochtend, werden we niet wakker van de wekker, wel van de telefoon. Nog veel meer felicitaties, telefoontjes en berichten van lieve mensen, ouders, kinderen en vrienden. Na een ontbijtje in de prachtige tuin, de spullen inpakken en om 9.30 uur op de fiets voor de laatste 30 kilometer. Een vreemd gevoel kruipt in onze afgeslankte buikjes....
Het fietsen was een makkie, veel afdalen, via de goed beschreven route, gingen we via de lelijke buitenwijken, naar de tiber. Via een 12 kilometer lang fietspad, langs de foeilelijke rivier (en niet te vergelijken met het fietsen langs de Theems in Londen, of fietsen langs de Hudson in New York, kortom geen aanbeveling...), reden we Rome in. Ruim op tijd, want om 12 uur hadden we afgesproken met de groep "binnenhalers". Een paar kopjes koffie konden er makkelijk vanaf. De reacties van voorbijgangers en op het terras waren weer leuk en streelde onze ego's. Ook de camera op de helm trekt veel aandacht (he mister google...), net als tijdens de hele reis trouwens de helm met camera komisch reacties opleverde...
De spanning neemt toe en de zenuwen gieren door maag en keel, we fietsen door langs imposante bruggen en gebouwen, het drukke stadsverkeer, met die twee gekke Nederlanders op een racefiets, vijf rijen dik auto's en scooters en twee wielrenners en we komen aan bij de Engelenburcht (bekend van de Da Vinci Code). Via 'Ponte' di Angelo en 'Castello' di Angelo, rijden we na SMS - contact...... iedereen staat klaar, komen jullie nu.....? op voor de laatste meters.
De weg is heel breed en heeft iets weg van de Champs Elysees. Je ziet de gigantische Sint Pieter kerk liggen, met daarvoor het immens grote plein en daar aan die rand een groepje mensen met een spandoek... De emoties van drie weken lang fietsen komen los, met alles wat het teweeg heeft gebracht... Midden op de weg fietsend en zwaaiend naar de familie en vrienden komen we dichter en dichterbij. Het verkeer ziet dat er iets bijzonders aan de hand is geeft ons de ruimte om midden op de weg te fietsen en we vallen vol blijdschap, gejuich, en geschreeuw in de armen van onze kinderen. Heerlijk al die emoties van vreugde en blijdschap. Liefde stroomt. Dit is toch wel een zalig moment.... Niet te beschrijven.....
Er wordt gezongen voor Anita, iedereen wordt geknuffeld (28 lieve mensen bij elkaar, waarvan de aanwezigheid van velen een grote verrassing voor Anita waren) en we maken praatjes. Anita krijgt kadootjes, de Sara-pop gaat voorop de fiets en we krijgen een heuse triomf en schitterende beker, met mooie inscriptie. De eerste foto's en filmpjes worden gedeeld met de achterban, de groepsfoto's worden gemaakt.
Het is een foto geworden die we ons leven lang zullen koesteren als herinnering.
Er wordt weer druk gedaan. Andere toeristen nemen ons veelvuldig op de foto en Johan gaat nog even voor een ere rondje op het Sint Pieter plein fietsen. Dichtbij de kerk wordt opeens druk gefloten door een Carabinieri, fietsen mag niet. Johan fiets snel terug, maar wel opeens met een politie auto met loeiende sirene achter hem aan. Dit was niet de bedoeling en de hele drukke agenten staan te schreeuwen, ondertussen schreeuwt een andere agent dat er geen opnames mogen worden gemaakt en Johan moet zijn papieren laten zien. Nog drukker dan 15 minuten ervoor bij de aankomst, door de opwinding en sensatiebeluste toeristen geeft een hilarische blik. Het loopt gelukkig met een sisser af en de agent feliciteert Anita met haar verjaardag.... We zullen het nooit meer doen, meneer...Scusi...
Een wandelingetje naar het lunch restaurant en een overheerlijke lunch volgt. Van 13.00 uur schotelt Marco en zijn moeder het ene gerecht na het andere gerecht voor, en de wijn vloeit al rijkelijk. De felicitaties, nog meer kadootjes en verhalen gaan over de tafeltjes. Om 16.00 zijn we allemaal weer bijgepraat en nemen we afscheid van zijn prachtige eetlokaaltje, met een 2 literfles Limoncello als toetje.
Iedereen gaat weer zijn weg in de stad, en we spreken af om 19.30 uur voor het avond eten. De avond sluit, nadat we om 01.00 uit het restaurant vertrekken. Een avond van liefde, eten, drinken en nog meer eten, nog meer drinken, praten en verhalen vertellen en nog meer eten en drinken. Het was een avond om nooit te vergeten. Maar dan ook echt nooit......
Wat kan een mens gelukkig zijn.....
Dank jullie wel!
Anita en Johan
Ps, er volgt nog een separaat dank woord
Ps 2, er volgt nog een naschrift met praktische tips voor fiets reizigers.
De laatste avond in het B&B was bijzonder. Contact met de familie leverde interessante gesprekken op. De vrouw des huizes had een tweeling van inmiddels 40 jaar, beide zonen woonden nog thuis. De ene zoon had een spastische aandoening en reed in een rolstoel. Een enerzijds trieste aanblik, maar aan de andere kant, geestelijk was hij volledig in orde, en reed hij mooi over het schitterende landgoed en woont op een prinsheerlijke plek. Hij kon zich prima redden en woonde in dat kleine paradijsje. De andere zoon had 10 jaar geleden een ernstig motor ongeluk gehad. Daarbij een schedelbasis fractuur opgelopen en niet volledig kunnen herstellen. Dus twee invalide zoons. Hoe relatief is het toch allemaal.
Met deze inleiding over het 'leven' werden we met de auto gebracht (waarbij we ook langs de plek van het motorongeluk reden) naar een klein, lokaal restaurantje. Pure gerechten, pure smaak, pure stijl. Dit was weer zo'n avond uit duizenden, die je als gewone toerist nooit meemaakt, wel als fiets-toerist.
Anita werd inmiddels overladen door aanmoedigingen, berichten en alvast de felicitaties. En als 50- jarige viel ze in slaap, zenuwachtig voor wat komen gaat...
In de ochtend, werden we niet wakker van de wekker, wel van de telefoon. Nog veel meer felicitaties, telefoontjes en berichten van lieve mensen, ouders, kinderen en vrienden. Na een ontbijtje in de prachtige tuin, de spullen inpakken en om 9.30 uur op de fiets voor de laatste 30 kilometer. Een vreemd gevoel kruipt in onze afgeslankte buikjes....
Het fietsen was een makkie, veel afdalen, via de goed beschreven route, gingen we via de lelijke buitenwijken, naar de tiber. Via een 12 kilometer lang fietspad, langs de foeilelijke rivier (en niet te vergelijken met het fietsen langs de Theems in Londen, of fietsen langs de Hudson in New York, kortom geen aanbeveling...), reden we Rome in. Ruim op tijd, want om 12 uur hadden we afgesproken met de groep "binnenhalers". Een paar kopjes koffie konden er makkelijk vanaf. De reacties van voorbijgangers en op het terras waren weer leuk en streelde onze ego's. Ook de camera op de helm trekt veel aandacht (he mister google...), net als tijdens de hele reis trouwens de helm met camera komisch reacties opleverde...
De spanning neemt toe en de zenuwen gieren door maag en keel, we fietsen door langs imposante bruggen en gebouwen, het drukke stadsverkeer, met die twee gekke Nederlanders op een racefiets, vijf rijen dik auto's en scooters en twee wielrenners en we komen aan bij de Engelenburcht (bekend van de Da Vinci Code). Via 'Ponte' di Angelo en 'Castello' di Angelo, rijden we na SMS - contact...... iedereen staat klaar, komen jullie nu.....? op voor de laatste meters.
De weg is heel breed en heeft iets weg van de Champs Elysees. Je ziet de gigantische Sint Pieter kerk liggen, met daarvoor het immens grote plein en daar aan die rand een groepje mensen met een spandoek... De emoties van drie weken lang fietsen komen los, met alles wat het teweeg heeft gebracht... Midden op de weg fietsend en zwaaiend naar de familie en vrienden komen we dichter en dichterbij. Het verkeer ziet dat er iets bijzonders aan de hand is geeft ons de ruimte om midden op de weg te fietsen en we vallen vol blijdschap, gejuich, en geschreeuw in de armen van onze kinderen. Heerlijk al die emoties van vreugde en blijdschap. Liefde stroomt. Dit is toch wel een zalig moment.... Niet te beschrijven.....
Er wordt gezongen voor Anita, iedereen wordt geknuffeld (28 lieve mensen bij elkaar, waarvan de aanwezigheid van velen een grote verrassing voor Anita waren) en we maken praatjes. Anita krijgt kadootjes, de Sara-pop gaat voorop de fiets en we krijgen een heuse triomf en schitterende beker, met mooie inscriptie. De eerste foto's en filmpjes worden gedeeld met de achterban, de groepsfoto's worden gemaakt.
Het is een foto geworden die we ons leven lang zullen koesteren als herinnering.
Er wordt weer druk gedaan. Andere toeristen nemen ons veelvuldig op de foto en Johan gaat nog even voor een ere rondje op het Sint Pieter plein fietsen. Dichtbij de kerk wordt opeens druk gefloten door een Carabinieri, fietsen mag niet. Johan fiets snel terug, maar wel opeens met een politie auto met loeiende sirene achter hem aan. Dit was niet de bedoeling en de hele drukke agenten staan te schreeuwen, ondertussen schreeuwt een andere agent dat er geen opnames mogen worden gemaakt en Johan moet zijn papieren laten zien. Nog drukker dan 15 minuten ervoor bij de aankomst, door de opwinding en sensatiebeluste toeristen geeft een hilarische blik. Het loopt gelukkig met een sisser af en de agent feliciteert Anita met haar verjaardag.... We zullen het nooit meer doen, meneer...Scusi...
Een wandelingetje naar het lunch restaurant en een overheerlijke lunch volgt. Van 13.00 uur schotelt Marco en zijn moeder het ene gerecht na het andere gerecht voor, en de wijn vloeit al rijkelijk. De felicitaties, nog meer kadootjes en verhalen gaan over de tafeltjes. Om 16.00 zijn we allemaal weer bijgepraat en nemen we afscheid van zijn prachtige eetlokaaltje, met een 2 literfles Limoncello als toetje.
Iedereen gaat weer zijn weg in de stad, en we spreken af om 19.30 uur voor het avond eten. De avond sluit, nadat we om 01.00 uit het restaurant vertrekken. Een avond van liefde, eten, drinken en nog meer eten, nog meer drinken, praten en verhalen vertellen en nog meer eten en drinken. Het was een avond om nooit te vergeten. Maar dan ook echt nooit......
Wat kan een mens gelukkig zijn.....
Dank jullie wel!
Anita en Johan
Ps, er volgt nog een separaat dank woord
Ps 2, er volgt nog een naschrift met praktische tips voor fiets reizigers.
-
27 Juli 2014 - 00:21
Fredder:
Van harte gefeliciteerd met jullie prestatie
Geweldig om jullie blog gelezen te hebben
Geniet van Rome en wel thuis
Gr Fredder -
27 Juli 2014 - 00:22
Marja:
Wat een feest om dit allemaal samen met jullie en vele familie en vrienden mee te mogen maken!!! Ik heb genoten van deze dag, evenveel als jullie en geniet nog een paar daagjes van het overweldigende Rome!! -
27 Juli 2014 - 00:32
Edith:
Wat fijn dat we jullie einddoel voor het slapen gaan nog even hebben kunnen lezen. Ik was de hele dag aan het kijken of jullie al gemaild hadden.
Wat was het geweldig dat we deel uit mochten maken van jullie verhalen en belevenissen .
We zullen dat gaan missen.
Lieverds van harte gefeliciteerd met deze bijzondere reis.wij kunnen alleen maar zeggen respect respect, geweldig , trots en kanjers zijn jullie.
En wat een ontvangst ,nou dat hebben jullie ook wel verdiend en dat iedereen voor je opzij gaat is toch te gek hé. Ik had graag even om een hoekje willen kijken.
Geniet nu maar heerlijk na van alles en nog een gezellige week met elkaar.
Liefs Pieter en Edith -
27 Juli 2014 - 07:49
Heimen:
Johan, Anita,
van harte gefeliciteerd met jullie TOP prestatie! Wat een mooie trip en fantastische ontknoping in Rome. Geniet nog lang na van jullie ervaringen!
groetjes Heimen -
27 Juli 2014 - 10:02
Lenneke:
Chapeau!!!! Wat een prestatie. En wat een fantastisch ontvangst daar op het Sint Pieterplein
De emotie komt binnen via jullie verhaal. Zie de brede avenue voor me met jullie in het midden. Fantastisch. En dan daar de belangrijke mensen voor jullie ontvangst.
Nu heerlijk een weekje vakantie vieren. Heel veel plezier en tot gauw.
Dank voor jullie prachtige verslagen van deze geweldige reis.
xx en groet Wim en Lenneke
-
27 Juli 2014 - 10:19
Joop:
Wat een mooi beschreven relaas, niet alleen deze keer maar ook alle andere verslagen, en wat hebben jullie het super gedaan. Heel veel respect en, wat je zegt, jullie zullen dit nooit meer vergeten!! GEWELDIG!!
-
27 Juli 2014 - 10:29
David:
Wat een fantastische prestatie hebben jullie geleverd. Echt top.
Gefeliciteerd, de finish in Rome is gehaald. Geniet nu van het zoet van de prestatie.
Ik hoop niet Johan dat al dit duurwerk ten koste is gegaan van je explosiviteit op de 500m op de ijsbaan ;-) -
27 Juli 2014 - 11:05
Arnold:
Wat een reis, wat een belevenis en wat een beleving. Err komen stukjes uit Zen and the art of motorcycle maintanance bij me boven.
Geniet van Rome en tot in Nederland! -
27 Juli 2014 - 11:53
Gregory Van Den Top:
Hoi Johan, Anita, mooie reis, geweldige verhalen! Stevige prestatie en een heel mooi einde. Tot snel, Gregory -
27 Juli 2014 - 13:31
Lia En Frans:
Hoi wat een geweldig gevoel geeft dat wanneer je zo binnegehaald wordt en je realiseert dat je het gehalld hebt. Fantastisch, gefeliciteerd met de reis en met het toetreden tot de club van 50 waar ik inmiddels alweer uit ben.
Dank voor de mooie verhalen.
Groeten,
Lia en Frans -
27 Juli 2014 - 15:43
Joost En Jose:
Lieve johan en anita,
Alsof we erbij waren op die laatste dag! Wat prachtig verwoord! Wat een mooie emotinele dag zal het geweest zyn. En nu bijkomen op jullie vakantieadresje. De film vande afgelopen weken zal in jullie hoofd vast nog vaak voorbij komen. Geniet ervan samen met jullie gezin en ouders. En we hopen gauw eens life meer te horen over dit waanzinnig bijzondere avontuur.
Dikke knuffel van ons -
27 Juli 2014 - 19:23
Kees Broodtrommel:
Van harte jongens, geweldig! En dank voor alle leuke verslagen. Geniet van Rome! -
27 Juli 2014 - 21:36
Martijn Barendse:
Ha Toppers! Wat heb ik vanuit mijn luie stoel genoten van jullie verhalen. Soms leefde ik zo met jullie mee dat bij mij de kramp in de kuiten schoot. Ja, dat meeleven is ook topsport :-)
Maar wat een mooi moment moet dat geweest zijn om dat plein op te rijden en al je geliefden daar te zien. Dat voel je je... Ja geen idee hoe dat voelt, met geen pen te beschrijven denk ik. Onvergetelijk in ieder geval.
Geniet lekker van het prachtige Rome. En als je het fietsen nog niet beu bent, je kunt ook de terugweg nog doen. Je weet nu de weg! -
27 Juli 2014 - 23:25
Talitha En Bert:
Geweldig om te lezen hoe jullie binnen zijn gehaald. Idd ontroerend en om nooit te vergeten .
Dikke knuffels uit Frankrijk
Talitha en Bert -
02 Augustus 2014 - 11:11
Christine:
Lieve Anita en Johan,
Van harte gefeliciteerd met jullie geweldige prestatie. Ik heb genoten van jullie verslagen, hoewel ik door eigen vakantie de laatste pas vandaag heb kunnen lezen. Anita, jij natuurlijk ook gefeliciteerd met je 50 ste verjaardag. Wat geweldig om die op deze manier te kunnen vieren. Het geluk spatte van jullie verhaal af en ontroerde me. Natuurlijk met mijn eigen ervaring van 2 jaar geleden nog in het achterhoofd. Ik verheug me erop je na de vakantie weer te zien op school om nog meer van je verhalen te horen.
veel liefs,
Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
