Dag 17, Ravenna - San Pietro in Bagno 93 km (1884)
Door: Johan en Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
20 Juli 2014 | Italië, Bagno di Romagna
Gisterenavond in Ravenna was heerlijk, zaterdagavond, gezellig dus in de stad. Slenterend van terrasje naar terrasje, de stijlvollewinkels langs.... Tsja, je kan toch niks kopen.... En een lekker restaurantje, buiten op straat gekozen. Dit is zo'n Italiaanse avond zoals je het hoopt. Na het eten een kopje koffie en een echt ijsje... Eentje waar je van smult!
De volgende ochtend zitten aan het ontbijt van het werkelijk prachtige hotel La Réunion (wat een suite hadden we). Er komt op CNN news een rapportage over het neergestorte vliegtuig. Al die brokstukken, die ruige Oekrainers bij die pijnlijke beelden van knuffels en een shirtje van het Nederlands elftal, vervolgens wat interviews uit Nederland. We houden het beiden niet droog, zitten vol indruk te kijken. Wat een ellende.
Op de fiets gestapt rijden we op deze zondagochtend even lekker door de stad. D pleinen over, langs de kerken. We nemen ergens en foto, en er staan ook twee vrolijke kerels. Ze maken een foto van ons en wij van hun. Het zijn zeelui, uit Rimini. Het blijken Oekrainers te zijn. Ze vragen waar wij vandaan komen. Ze schrikken als we zeggen dat uit Nederland komen. Alsof ze er wat aan konden doen. Bizar begin van de dag... Acht het geeft zo wat gespreksstof voor op de fiets.
We verlaten snel het platteland en vliegen over de goede wegen, op weg naar de Apennijnen. Het is zondag en het barst werkelijk van de fietsers, alleen, per twee, groepjes, van 5-10 en zelfs hele pelotons van 20 of 50 renners. Het lijkt wel een georganiseerde tocht, maar we kunnen niks ontdekken. Ze fietsen ons allemaal tegemoet en steevast is het 'buongiorno ' en 'Ciao'. Ze hebben het wel 200 keer geroepen....en wij terug natuurlijk...
Je ziet onderweg het landschap en het beeld van Italië veranderen, je zit zo weer in een heel ander deel van het land. De dorpjes zijn weer net even anders en dus die bergen... Ze doemen voor ons op. We klimmen wat en drinken veel. Bij vertrek was het al 32 graden, inmiddels is het rond 12 uur, maar liefst 42 graden. Anita krijgt er last van. We stoppen weer even om bij te komen. Gewoon stoppen heeft geen zin, krijg je het alleen maar heter van, even wat drinken en rustig aan. Op een klein pleintje van een dorpje staat een klein tentje. Die tent ligt vol met pandini's (een kruising van een pizzabodem en een pannenkoek). We eten er een, heerlijk. Het blijkt een soort Corrie Kaashoek te zijn, want we zitten nog maar net en het wordt een drukte van jewelste. Wat een juweeltje weer dit moment.
In de bloedhitte gaan we verder klimmen (gisteren was heet ook bijna zo heet, maar reden we vlak met wind tegen) en doen echt rustig aan. De klimmetjes zijn niet echt steil, maar wel lang. Heel langzaam omhoog, dan weer dalen, omhoog en weer wat vlak. We gaan naar 1000 meter hoogte...
Johan zet op een klimmetje even aan en wil Anita op de foto zetten. Staande op de fiets was gevaarlijk, omdat er dan extra spanning op het achterwiel komt te staan en dan tikt of knalt de ketting over de tandwielen. Zittende klim dus steeds. Maar helaas..... PANG... Een spaak knalt uit het achterwiel. Een groot slag in het wiel. Gelukkig is 200 meter verder en barretje open. We drinken wat en nemen de schade op. Het is zondag.... Alles dicht en met die hitte is na twaalven al helemaal geen mens meer op straat. We moet nog 25 km naar het hotel. We hebben geen keus. Provisorisch maken we de spaak vast aan een andere spaak, de achterrem volledig los, want het wiel heeft zo'n slag dat hij niet door de rem kan zonder aan te lopen. De kabel maken we losser en dan gaat het net. We herpakken de tassen om zoveel mogelijk gewicht van het achterwiel te halen. We fietsen op de lichtste versnelling verder en maar hopen dat hij het houdt, nog een spaak en het is lopen. We houden nog een busje aan om de fiets naar het hotel te brengen, maar nee, hij moet de andere kant op. Door de stille bergen rijden we zachtjes verder. Uiteindelijk lukt het en komen we in ons bestemmingsdorpje aan. Best uitgeput, want in de consternatie zijn we helemaal vergeten te lunchen. We spreken vier 'oude' mannetjes aan en vragen waar ons hotel is, twee kilometer verderop, bij de benzinepomp naar links. Na wat gebruikelijke aandacht voor Anita... (Het blijven mannen), vragen we of er een fietsenwinkel in het dorp is. We laten het wiel zien en er volgt een druk overleg. We moeten mee. Mee naar Marcello. Hij is een amateur en maakt alles.... Fietsen achter een van de mannetjes aan, nog even een stijl klimmetje van zeker 15%, die krasse knar fietste er zo tegenop...en Marcello van de bank gehaald. Wat is er aan de hand? Nou dat is duidelijk. Marcello opent zijn garage en dat lijkt het pakhuis van malle pietje wel, maar dan keurig gesorteerd. Oude Piaggio's, fietsen, kettingzagen, auto's, vespa's van alles staat er. Marcello zegt niks tegen ons. De krasse knar reed gelijk weer weg naar het dorpspleintje en wij kijken toe hoe Marcello het aanpakt. Marcello is een perfectionist. De as wordt gelijk bekeken. Niet goed. De spaak wordt vakkundig vervangen, het wiel wordt gericht. De banden worden nagekeken want die hebben een hoop te lijden gehad. Hij is een uur bezig, en wij kunnen hem wel zoenen, op zijn vrije zondag. En hij vraagt een tientje. We geven hem twintig natuurlijk. Hij is een uur stil geweest en en dan vraagt hij waar we heen gaan, naar Rome, natuurlijk. Hij gaat vervolgens een kwartier non stop in voor ons vrijwel onbegrijpelijk Italiaans de weg uit te leggen voor de komende 30 kilometer. Er komt namelijk een heel slecht stuk (klopt, dit staat ook in het routeboek).
Moe en wederom voldaan komen we aan in het hotel Balneum in Bagno di Romango. En gelukkig kunnen we morgen gewoon weer opstappen.
Ciao, a domani!
-
20 Juli 2014 - 18:39
Lia En Frans:
Hoi,
ja dat zijn nu die dingen die fietsen zo fantastisch maken. Hebben we ook gehad op weg naar Santiago. Heel nieuw achterwiel nodig en na lang zoeken iemand gevonden die dat kon. Ook een reparatie die nauwelijks iets kostte. Arbeidsloon werd niet gerekend voor Pelgrims. Achterwiel, cassette en ketting voor 60 euro en twee uur werk.
Dit zijn echt fantastische ervaringen. En Italiè is ook echt leuk. Fijne avond en goede rit morgen.
Groeten,
Lia en frans -
20 Juli 2014 - 18:48
Marga En Arjan.:
Geweldig. Marcello moet van boven gezonden zijn:) -
20 Juli 2014 - 18:53
Esther:
Wat fijn om jullie bericht te lezen.
Wat een weldaad om mensen te ontmoeten, die nog belangeloos de ander helpen.
Fijn dat er nog Marcellos bestaan! -
20 Juli 2014 - 19:41
Herman - Ria:
Hallo Johan en Anita , nou jullie hebben toch nog veel geluk gehad met die aardige Marcelo ,dat geluk had je verdiend moet je maar denken. Wij zullen de komende dagen tot vrijdag jullie mooie reisverslagen moeten missen want dan zitten wij op een camping in Slenaken (zuid limburg) in de caravan van mijn zwager en ik dacht dat daar geen Wifi was,vandaar. Als wij terug zijn zal ik gauw naar jullie avonturen van deze week kijken en ik neem aan dat het verslag van de komende vrijdag een opsomming wordt van dronkemans-praat ivm. het vieren van de aankomst in Rome en de 50 ste verjaardag van Anita ( dat had zij mij gezegd dat ze die dag jarig was)en omdat jij volgens een verslag hiervoor problemen hebt met het weg zetten van lege flessen!! Het is niet te hopen dat ze dan nu uit een vat schenken want dan heb je nog een hele opgave!!! Groetjes en fijne fietsdagen nog ,tot hoors,Herman-Ria. -
20 Juli 2014 - 20:01
Lienke:
Wat een pech hadden jullie. Weer een nieuwe ervaring als je dan zo een mannetje vindt. Gelukkig blijven jullie optimistisch en vrolijk (?)
Zo haal je wel 50 jaar huwelijks trouw hoor haha . Groetjes ook van Jaap -
20 Juli 2014 - 20:02
Hans En Hans:
Dit zijn echte vakantieverhalen, helemaal leuk! Kijk uit met de warmte en laat Anita niet teveel uittrekken, je weet maar nooit met die Italianen ( herinner me het songfestival van dit jaar waar ze enkel naar het uiterlijk keken en hun 12 punten aan Polen gaven!) Het gaat nu snel, heel veel succes de laatste dagen, xxx -
20 Juli 2014 - 20:22
RenKat:
De dag van Marcello de kunstenaar, die komt zeker in het boek van JoAnvama naar Roma voor. Prominente plek en die man vergeet je nooit weer. Weetje je nog An, ja Jo Marcello wat een geluk hadden wij toen. Ciao -
20 Juli 2014 - 21:21
Edith:
Wat gaan jullie als een speer geweldig hoor en als je dan nog van die geweldige mensen tegen komt op de juiste tijd en plek zonder boe of bah de klus klaart ja dat zijn ervaringen die je nooit meer vergeet.
Maar wat wel alles een extra dimensie geeft.
De kilometers slinken ook al lekker nog 416 kilometer te gaan.
Voor morgen weer veel fiets plezier hopelijk wat minder heet.
Groetjes en liefs van ons Pieter en Edith -
20 Juli 2014 - 21:50
Anouk:
Wat geweldig wat jullie meemaken. En marcelo, wat een toppertje. Fijne avond. -
20 Juli 2014 - 23:24
Elly K.:
Hoi Johan en Anita, wat een ervaringen en inspanningen. Chapeau hoor! Ik zou bij het kopje van B. al gevloerd zijn en zeker met die hitte. Nog ff doorbijten en dan de ontlading in Rome. Dat moet geweldig worden. Veel plezier op het Sint Pietersplein bij de hereniging. -
21 Juli 2014 - 00:10
Ma&pavama:
Je hebt toch wel de goeie fiets uit de schuur gepakt Johan? Knappen er in de TdF ook zoveel spaken of krijgt je fietsleverancier straks goede adviezen van jullie. Gelukkig dat de fiets van Anita beter is. Kun je straks nog bij haar op de stang gaan zitten en bereiken jullie met zoveel oplossend vermogen toch op z'n gemak de finish op het St.P.plein. Sterkte en geef de helm van Anita een achterklepje zoals vroeger de Spaanse politie had. Op naar de eindstreep samen. Gr.en goede moed gewenst van J&A en N&M. -
21 Juli 2014 - 01:04
Marja:
Hoezo....je kunt geen spullen kopen in Ravenna want je kunt ze niet meenemen?? Volgens mij hadden wij daar in Friesland ook iets op gevonden toch Aniet??? Succes de komende dagen, nog een paar klimmetjes en dan op naar de laatste kilometers naar de lang geplande bestemming Rome!! Geniet van je laatste dagen veertiger zijn....."bijna Saartje" ;-). XXX -
21 Juli 2014 - 12:02
Martijn Barendse:
Wat een held die Marcello. Ik zei toch dat het de achteras was :) -
22 Juli 2014 - 00:19
Christine:
Hoi Anita en Johan,
Wat leuk om jullie verslagen te lezen en foto's te bekijken. Veel herkenning, maar wat gaan jullie hard! Geweldig. Vooral alle leuke en onverwachte ontmoetingen treffen me in jullie verhaal. Wij hebben ook regelmatig achter een Italiaan aangereden om bij een slaapplaats of om weer op de route te komen. Wat zijn ze vriendelijk he?! Veel sterkte en plezier met de laatste loodjes: het venijn zit in de staart, maar daar slaan jullie je ook ongetwijfeld goed door heen. Op je verjaardag het Sint Pieterplein oprijden: deze prachtige beloning ligt nu niet meer ver weg.
liefs Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley