Je bekijkt de reis...
Ons eerste echte fiets avontuur
Reisverslag Dag 18, San Pietro - Citta di Castello 74 km(1958)
21 juli 2014
|
Aantal keer bekeken
340
Aantal reacties
12
Città di Castello,
Italië
a
A
Dag 18, San Pietro - Citta di Castello 74 km(1958)
Dag 18, San Pietro di Bagno - Cita di Castello 74 km (1958 km).
De avond gisteren was weer heerlijk, een heerlijk terras, een magnifieke restaurant en een straat optreden van een klassieke band, die een soort Andre Rieu repertoire had, maar met een dame met een prachtige tenor stem(zeg je dat zo?). The godfather, jazz, Andrea Bocelli en zelfs het maxima lied Adios Nonino kwam voorbij. Zo begonnen we gisteren de dag met een traan en eindigden we met een 'Maxima'-traan...
Het heerlijk hotel gedag gezegd en de 12 kilometer lange klim naar Monte Fumaiolo gelijk voor de kiezen. Het weer was 20 graden minder dan gisteren, lekker 22 graden, dat is wel wat anders.... Boven in Veghtorino pakken we een bakkie koffie. Het is kouder geworden, circa 18 graden en zitten lekker hoog in de Apennijnen. We zitten net aan de cappuccino of het onweer breekt uit. Het regent dat het giet, onweer erbij.... Dat wordt even wachten. We wachten een half uurtje en dan komen twee andere Nederlanders als verzopen katten binnen. Zijn al 6 weken onderweg met eindbestemming Assisi. Leuke ontmoeting, zeker om de tijd te benutten met leuke verhalen voor elkaar.
Als het even droog is gaan we weer. , maar na 100 meter gaat het al weer regenen. We beginnen aan de afdaling en met nat weer en een hele slechte weg is het niet fijn afdalen. Het is inmiddels 14 graden en het komt weer met bakken uit de lucht. Wie zei ook al weer dat je beter niet in juli en augustus kon gaan, want dan was het veel te warm....
De slechte wegen hebben we de hele dag. De wegenbelasting gaat hier vast op aan wat anders. Het is erg uitkijken, gaten geulen, stenen, verzakkingen, het is een puinhoop. Aangekomen na het hele slechte stuk asfalt, waar de weg afgesloten was (daar had Marcello ons al voor gewaarschuwd) in het dal van San Stefano, pakken we het eerste de beste restaurant. Het zit helemaal vol met zakenmensen en is best sjiek. Jammer dan.... We gaan lekker zitten en bestellen een twee gangen menu van de dag. We werden wel erg vreemd aangekeken, maar het eten smaakte net zo lekker. Na een uurtje, lieten we het restaurant weer wat het was, met onder de tafel een grote plas water....
Gelukkig was het droog en de temperatuur liep weer op naar twintig graden. We haalden de Nederlanders weer in en reden lekker verder langs de zonnebloem velden in het dal van de Apennijnen richting Cita di Castello.
Daar aangekomen bij een barretje de weg vragen naar het hotel. Paniek, dat kennen ze niet. We laten de reservering van Booking.com zien... Ze gaan bellen. Bezet. Andere mensen worden erbij gehaald en zo staan 6 mensen druk te doen hoe ze ons bij dat hotel krijgen. Ze weten inmiddels waar het is, maar het ligt 5 km buiten het dorp. Wij draaien daar ons hand niet meer voor om, natuurlijk, maar die Italianen wel. Ze rijden voor ons uit in hun fiat 500 en brengen ons zo naar het hotel. Geweldig. Ciao Alberto en Dani.... Mille grazie. We beseffen en ervaren, dat we iedere dag krijgen wat we nodig hebben en dat geeft een rustig gevoel. Erop Vertrouwen wat het leven je geeft!
Zo dat was de maandag....
De avond gisteren was weer heerlijk, een heerlijk terras, een magnifieke restaurant en een straat optreden van een klassieke band, die een soort Andre Rieu repertoire had, maar met een dame met een prachtige tenor stem(zeg je dat zo?). The godfather, jazz, Andrea Bocelli en zelfs het maxima lied Adios Nonino kwam voorbij. Zo begonnen we gisteren de dag met een traan en eindigden we met een 'Maxima'-traan...
Het heerlijk hotel gedag gezegd en de 12 kilometer lange klim naar Monte Fumaiolo gelijk voor de kiezen. Het weer was 20 graden minder dan gisteren, lekker 22 graden, dat is wel wat anders.... Boven in Veghtorino pakken we een bakkie koffie. Het is kouder geworden, circa 18 graden en zitten lekker hoog in de Apennijnen. We zitten net aan de cappuccino of het onweer breekt uit. Het regent dat het giet, onweer erbij.... Dat wordt even wachten. We wachten een half uurtje en dan komen twee andere Nederlanders als verzopen katten binnen. Zijn al 6 weken onderweg met eindbestemming Assisi. Leuke ontmoeting, zeker om de tijd te benutten met leuke verhalen voor elkaar.
Als het even droog is gaan we weer. , maar na 100 meter gaat het al weer regenen. We beginnen aan de afdaling en met nat weer en een hele slechte weg is het niet fijn afdalen. Het is inmiddels 14 graden en het komt weer met bakken uit de lucht. Wie zei ook al weer dat je beter niet in juli en augustus kon gaan, want dan was het veel te warm....
De slechte wegen hebben we de hele dag. De wegenbelasting gaat hier vast op aan wat anders. Het is erg uitkijken, gaten geulen, stenen, verzakkingen, het is een puinhoop. Aangekomen na het hele slechte stuk asfalt, waar de weg afgesloten was (daar had Marcello ons al voor gewaarschuwd) in het dal van San Stefano, pakken we het eerste de beste restaurant. Het zit helemaal vol met zakenmensen en is best sjiek. Jammer dan.... We gaan lekker zitten en bestellen een twee gangen menu van de dag. We werden wel erg vreemd aangekeken, maar het eten smaakte net zo lekker. Na een uurtje, lieten we het restaurant weer wat het was, met onder de tafel een grote plas water....
Gelukkig was het droog en de temperatuur liep weer op naar twintig graden. We haalden de Nederlanders weer in en reden lekker verder langs de zonnebloem velden in het dal van de Apennijnen richting Cita di Castello.
Daar aangekomen bij een barretje de weg vragen naar het hotel. Paniek, dat kennen ze niet. We laten de reservering van Booking.com zien... Ze gaan bellen. Bezet. Andere mensen worden erbij gehaald en zo staan 6 mensen druk te doen hoe ze ons bij dat hotel krijgen. Ze weten inmiddels waar het is, maar het ligt 5 km buiten het dorp. Wij draaien daar ons hand niet meer voor om, natuurlijk, maar die Italianen wel. Ze rijden voor ons uit in hun fiat 500 en brengen ons zo naar het hotel. Geweldig. Ciao Alberto en Dani.... Mille grazie. We beseffen en ervaren, dat we iedere dag krijgen wat we nodig hebben en dat geeft een rustig gevoel. Erop Vertrouwen wat het leven je geeft!
Zo dat was de maandag....
Foto's bij verslag (7)
Reacties (12)
21 juli 2014 18:31 | Door: Arjan en Marga
Aardige lui, die Italianen! Op naar de 2000 kilometers en dan nog maar 300? Wouw, jullie zijn er bijna. Te gek!
XXXXX
21 juli 2014 18:54 | Door: Ed
Johan, Anita, weer een dag vol met avonturen maar het gaat hartstikke goed, rust lekker uit voor vanavond en veel plezier morgen, Gr Ed
21 juli 2014 19:17 | Door: Joop
Een dame heeft nooit een tenorstem, die is voor de heren. Dames hebben een sopraan (hoogste), mezzosopraan (iets lager), alt (weer iets lager) of contra-alt en dat is bijna te vergelijken met een mannelijke bariton (komt bijna niet voor). Weer wat geleerd! Nog even doorzetten. Jullie zijn er bijna!
21 juli 2014 20:16 | Door: Gerrit
Bij de 2000 km kan je even langsgaan bij de chocoladefabriek van Perugina voor een cultureel uitstapje (museumbezoekje). Vooral het laatste onderdeel is zeer aan te raden: Het proeven van de chocolade (zoveel je wilt) en dan speiaal de Baci.
Groeten, Tess & Gerrit
21 juli 2014 20:21 | Door: Jane
Zo'n avontuur en nog zo mooi toegesproken worden door twee vriendinnen!!! Geweldig!
Nog éven, jullie zijn er bijna! Hou vol!
Dikke zoenen Jane
21 juli 2014 21:04 | Door: Wim Kleef
mooi te lezen dat deze dag zonder reparaties heeft plaatsgevonden ook voor ons geruststellend het begint steeds spannender te worden voor jullie het einddoel komt in zicht
elke avond genietend van jullie verhalen, kreeg ook van len op mijn donder dat ik gisteren niet heb gereageerd, maar wel gisterochtend onder een kopje koffie met marja en len over jullie gesproken en jullie geweldige prestatie
21 juli 2014 21:45 | Door: Lia en Frans
Hoi,
Zulke avonturen en spontane hulp wanneer je het nodig hebt maakt het fietsen nu zo leuk. Wanneer je op de fiets bent willen mensen je altijd wel helpen.
Nog een paar dagen genieten en dan natuurlijk van Rome genieten.
Groeten,
Lia en Frans
21 juli 2014 22:14 | Door: Roeland
Italia. Het land van de krul. Niets is recht en als het recht is maken zij het wel krom.
Ik lees jullie verhalen als een Italiaan. En niets is gelogen. Zou graag heb en en weten wat die zakenmensen dachten. Waarschijnlijk iets van mamma mia of Madonna. Geweldig land.
Blijf beleven zou ik zeggen. Ciao Bella en natuurlijk bello
21 juli 2014 22:45 | Door: Fredder
Nu ik vandaag jullie blog lees besef ik hoe slecht het wegdek naar Rome was.
Dat vergeet je heen snel.
Trouwens volgens mij is de maand Juni de beste maand.
Maar de ervaring is er niet minder om
Geniet er van want jullie schieten al op
Succes en fiets ze
Gr fredder
22 juli 2014 00:08 | Door: ma&pavama
Jammer van dat plasje onder tafel. Jullie zijn zo probleem-oplossend bezig. Daar had toch wel even een zeemlapje gehanteerd mogen worden. Die Italianen zijn zo voorkomend voor jullie beiden. Wie trekt de sprint aan in Rome? Maak het prettig af samen. Gr. en xxx van ma&pa en Ni&Mi
22 juli 2014 08:38 | Door: Erik-Jan
Wat heb ik een ongelooflijk respect voor jullie onderneming. Bij het lezen komt er zelfs een kleine traan op mijn wangen! Wat een mooie en lieve levensgenieters zijn jullie. Overal waar jullie komen raken jullie mensen door een open en ontwapende houding. Sorry, dat moest er even uit.
Nog heel veel plezier (maar dat gaat wel lukken) en alles heel houden!
22 juli 2014 14:25 | Door: Lienke
Hi Johan en Anita .
Gewon lekker je eigen ding doen ; of je lekt of niet ! Respect voor jullie . Nog een paar dagen en jullie zijn er . Hou vol