Dag 10, Feldkirch -Kappl, 101 km (1182 km)
Blijf op de hoogte en volg Anita
13 Juli 2014 | Oostenrijk, Kappl
Dag 10, Feldkirch - Kappl 101 km (1182 km)
Het was zwaar, heel zwaar.
Ter inleiding 1:
DAGBOEK
Wij schrijven dit dagboek vooral voor ons zelf, anders vergeet je zoveel en je maakt zoveel mee, dat zou zonde zijn. We delen dit graag met vrienden en familie en krijgen daar fantastische reacties op. Maar als je denkt, wat een uitslovers...., stop dan nu met lezen. Dat is niet ons doel. Onze missie is naar Rome fietsen, en een avontuurlijke reis maken, niet meer en niet minder.
Ter inleiding 2:
REPUTATIE
Johan heeft een reputatie op het gebied van (voor velen) extreme uitdagingen. Onze kinderen zijn daar circa 10 jaar de dupe van geweest. In de speech van het 25- jarige huwelijksfeest stipte Maureen dat fijntjes aan. "Mijn vader denkt altijd dat wij topsporters zijn...". Op jonge leeftijd , wandeltochten van 4 uur, fietstochten in de alpen van 50 kilometer van Spittal naar Villach, de brittania hutte op bijna 4 kilometer hoogte in Saas Fee, kanotochten over de Ardèche van 8 uur, en geloof me, teveel voorbeelden. Dit zijn er slechts een paar.
Zo ook de Rome reis, is een fysieke onderschatting. Johan denkt dan, ach 100 km per dag, ik doe dat in vier uur, als ik rustig aan doe ik het in vijf uur, met een beetje sightseeing in 6 uur. Dat het nu 9 uur per dag is... Is toch weer een forse misrekening.
De kinderen zijn heel blij dat ze niet mee zijn, die krijgen we toch nooit meer mee op dit soort expedities. Arme Anita....
DE DAG
Met een goed gevoel zijn we gaan slapen. Anita zag van Persie scoren en viel in slaap, Johan heeft de wedstrijd afgekeken. Respect voor de ploeg, trots op Nederlands elftal zijn we toch allemaal? Alleen je wilt altijd meer, altijd winnen, tenminste Johan wel. We hadden de wekker niet gezet en werden prompt een uur later wakker, 8.10, in plaats van de gebruikelijke 7.00 uur.
We zwaaiden Hotel Buchel uit om 9.30 uur en op naar Bludenz. We waren nog eens goed door de bagage heen gegaan en al het overbodige hebben we achter gelaten. Verpakking van paracetamol, miniflesjes shampoo, het oranje t-shirt gingen de prullenbak in en deel 1 van het Reitsma boekje is op de post naar huis. Weer 500 gram lichter.
Een waanzinnig mooie rit naar Bludenz (het dorp van Milka) langs mooie blauwe binnenmeren, door de bossen, lekker weer, windstil, wat wil je nog meer. In Bludenz zitten de eerst dertig erop, een kopje koffie op Ernesto, die jarig is, en elke dag op advies van Kees Brotro een taartje erbij.
We hebben de Silvrettapas voor de boeg. Maar we dachten dat ie in Bludenz begon. 13,3 km tegen gemiddeld 8%, maar dat is pas na 30 kilometer!!! De klim begint pas in Patengen... Eerst dus 30 kilometer door het dal omhoog (tegen gemiddeld 3%) wat een zure tegenvaller. We waren na de koffie klaar voor de alp, krijg je er nog even 30 km erbij, waarbij we al 700 hoogtemeters moeten overwinnen. Dat doet mentaal wel wat met je. Johan vind dat weer een uitdaging, maar Anita niet meer. Het gaat zachtjes regenen. Dus twee uur later komen we aan in Patengen. Gelukkig hebben genoeg proviand bij ons, maar wij zijn toch na de deel 1 van de klim aardig vermoeit. We stoppen bij de Italiaan om beide een bord spaghetti naar binnen te werken. Opbeurende appjes van Kokkie en Frapatz en Miepatz doen ons erg goed. Nogmaals alle reacties op FB en waarbenje.nu vinden we heerlijk, van Gennep tot Zandvoort.
DE KLIM
We beginnen aan de klim, de eerste 6 kilometer zijn lood en loodzwaar, 10% stijgen is net een breekpunt in je kracht, je lichtste versnelling rijden en in cadans komen. Het gaat harder regenen en het ziet er dreigend uit. Elke honderd meter hoger, zakt de temperatuur met een graadje, Na drie km klimmen stoppen we even, wat zwaar, alles nat, die bagage, zo stijl.... Doorgaan er zit niks anders op. Na 4,5 km belt Anita even met Marcel van Rhee, de mental coach, spinning leraar, alleskunner. Bij de klim naar Alpe d'Huez werkte dit ook goed... Doorgaan. Het wordt kouder en kouder, dat is gunstig, want dan ben je steeds hoger en hoger. Het is op een gegeven moment nog maar 8 graden. Af en toe moeten we afstappen van vermoeidheid. Na 9 kilometer klimmen zit Anita volledig stuk, tranen, waarom doen we dit eigenlijk? We hadden toch ook die makkelijke route kunnen nemen?? Alleen maar om Ischgl te zien in de zomer? Of om Helga te begroeten in ons wintersport logeer adres? Anita wil niet meer, kan niet meer. Even een gelletje en rustig blijven. We gaan toch door naar die 2036 meter hoogte, opgeven is geen optie, terug gaan ook niet, lopen ook niet. Gelukkig wordt de klim op het laatste stuk iets minder stijl. Johan heeft de bagage, maar gaat toch even helpen met een duwtje in de rug.
Dan gebeurd er iets moois... De donkere wolken veranderen in witte wolken, de zon wil doorkomen, het lijkt wel of we de hemel in fietsen... Prachtig. De temperatuur is weer hoger, circa 15 graden en Eindelijk komen we aan. Het is droog op de top en de zon schijnt zelfs een beetje. Een drukte van jewelste boven op de top. Op 2036 meter hoogte is het prachtig, een gigantisch stuwmeer tussen de alpen, een mooi restaurant, een fotootje maken, en dan ben je zo voldaan, zo kicken dat je het toch weer geflikt hebt, wauw. Trots en gelukzalig gevoel maakt plaats voor het gevoel van zere benen. En dan komen ook de tranen van Johan. Ontlading...
ISCHGL
De afdaling van 25 km is een beloning. Heerlijk suizen we naar beneden, gelukkig is de weg droog. Wat zijn doe alpen in de zomer mooi. Vele watervallen, want het heeft veel geregend, klinkende koeienbellen, via Galtur komen we aan in Ischgl. Het is een bouwput, er komt weer een nieuwe skilift, nieuwe hotels en een nieuw wegdek. Eindelijk, een kopje thee op het terras en nog de laatste 6 km naar Kappl. We worden in ons hotel hartelijk ontvangen en eten met de familie mee vanavond. En Helga? Ze was niet thuis....
Het was zwaar, heel zwaar.
Ter inleiding 1:
DAGBOEK
Wij schrijven dit dagboek vooral voor ons zelf, anders vergeet je zoveel en je maakt zoveel mee, dat zou zonde zijn. We delen dit graag met vrienden en familie en krijgen daar fantastische reacties op. Maar als je denkt, wat een uitslovers...., stop dan nu met lezen. Dat is niet ons doel. Onze missie is naar Rome fietsen, en een avontuurlijke reis maken, niet meer en niet minder.
Ter inleiding 2:
REPUTATIE
Johan heeft een reputatie op het gebied van (voor velen) extreme uitdagingen. Onze kinderen zijn daar circa 10 jaar de dupe van geweest. In de speech van het 25- jarige huwelijksfeest stipte Maureen dat fijntjes aan. "Mijn vader denkt altijd dat wij topsporters zijn...". Op jonge leeftijd , wandeltochten van 4 uur, fietstochten in de alpen van 50 kilometer van Spittal naar Villach, de brittania hutte op bijna 4 kilometer hoogte in Saas Fee, kanotochten over de Ardèche van 8 uur, en geloof me, teveel voorbeelden. Dit zijn er slechts een paar.
Zo ook de Rome reis, is een fysieke onderschatting. Johan denkt dan, ach 100 km per dag, ik doe dat in vier uur, als ik rustig aan doe ik het in vijf uur, met een beetje sightseeing in 6 uur. Dat het nu 9 uur per dag is... Is toch weer een forse misrekening.
De kinderen zijn heel blij dat ze niet mee zijn, die krijgen we toch nooit meer mee op dit soort expedities. Arme Anita....
DE DAG
Met een goed gevoel zijn we gaan slapen. Anita zag van Persie scoren en viel in slaap, Johan heeft de wedstrijd afgekeken. Respect voor de ploeg, trots op Nederlands elftal zijn we toch allemaal? Alleen je wilt altijd meer, altijd winnen, tenminste Johan wel. We hadden de wekker niet gezet en werden prompt een uur later wakker, 8.10, in plaats van de gebruikelijke 7.00 uur.
We zwaaiden Hotel Buchel uit om 9.30 uur en op naar Bludenz. We waren nog eens goed door de bagage heen gegaan en al het overbodige hebben we achter gelaten. Verpakking van paracetamol, miniflesjes shampoo, het oranje t-shirt gingen de prullenbak in en deel 1 van het Reitsma boekje is op de post naar huis. Weer 500 gram lichter.
Een waanzinnig mooie rit naar Bludenz (het dorp van Milka) langs mooie blauwe binnenmeren, door de bossen, lekker weer, windstil, wat wil je nog meer. In Bludenz zitten de eerst dertig erop, een kopje koffie op Ernesto, die jarig is, en elke dag op advies van Kees Brotro een taartje erbij.
We hebben de Silvrettapas voor de boeg. Maar we dachten dat ie in Bludenz begon. 13,3 km tegen gemiddeld 8%, maar dat is pas na 30 kilometer!!! De klim begint pas in Patengen... Eerst dus 30 kilometer door het dal omhoog (tegen gemiddeld 3%) wat een zure tegenvaller. We waren na de koffie klaar voor de alp, krijg je er nog even 30 km erbij, waarbij we al 700 hoogtemeters moeten overwinnen. Dat doet mentaal wel wat met je. Johan vind dat weer een uitdaging, maar Anita niet meer. Het gaat zachtjes regenen. Dus twee uur later komen we aan in Patengen. Gelukkig hebben genoeg proviand bij ons, maar wij zijn toch na de deel 1 van de klim aardig vermoeit. We stoppen bij de Italiaan om beide een bord spaghetti naar binnen te werken. Opbeurende appjes van Kokkie en Frapatz en Miepatz doen ons erg goed. Nogmaals alle reacties op FB en waarbenje.nu vinden we heerlijk, van Gennep tot Zandvoort.
DE KLIM
We beginnen aan de klim, de eerste 6 kilometer zijn lood en loodzwaar, 10% stijgen is net een breekpunt in je kracht, je lichtste versnelling rijden en in cadans komen. Het gaat harder regenen en het ziet er dreigend uit. Elke honderd meter hoger, zakt de temperatuur met een graadje, Na drie km klimmen stoppen we even, wat zwaar, alles nat, die bagage, zo stijl.... Doorgaan er zit niks anders op. Na 4,5 km belt Anita even met Marcel van Rhee, de mental coach, spinning leraar, alleskunner. Bij de klim naar Alpe d'Huez werkte dit ook goed... Doorgaan. Het wordt kouder en kouder, dat is gunstig, want dan ben je steeds hoger en hoger. Het is op een gegeven moment nog maar 8 graden. Af en toe moeten we afstappen van vermoeidheid. Na 9 kilometer klimmen zit Anita volledig stuk, tranen, waarom doen we dit eigenlijk? We hadden toch ook die makkelijke route kunnen nemen?? Alleen maar om Ischgl te zien in de zomer? Of om Helga te begroeten in ons wintersport logeer adres? Anita wil niet meer, kan niet meer. Even een gelletje en rustig blijven. We gaan toch door naar die 2036 meter hoogte, opgeven is geen optie, terug gaan ook niet, lopen ook niet. Gelukkig wordt de klim op het laatste stuk iets minder stijl. Johan heeft de bagage, maar gaat toch even helpen met een duwtje in de rug.
Dan gebeurd er iets moois... De donkere wolken veranderen in witte wolken, de zon wil doorkomen, het lijkt wel of we de hemel in fietsen... Prachtig. De temperatuur is weer hoger, circa 15 graden en Eindelijk komen we aan. Het is droog op de top en de zon schijnt zelfs een beetje. Een drukte van jewelste boven op de top. Op 2036 meter hoogte is het prachtig, een gigantisch stuwmeer tussen de alpen, een mooi restaurant, een fotootje maken, en dan ben je zo voldaan, zo kicken dat je het toch weer geflikt hebt, wauw. Trots en gelukzalig gevoel maakt plaats voor het gevoel van zere benen. En dan komen ook de tranen van Johan. Ontlading...
ISCHGL
De afdaling van 25 km is een beloning. Heerlijk suizen we naar beneden, gelukkig is de weg droog. Wat zijn doe alpen in de zomer mooi. Vele watervallen, want het heeft veel geregend, klinkende koeienbellen, via Galtur komen we aan in Ischgl. Het is een bouwput, er komt weer een nieuwe skilift, nieuwe hotels en een nieuw wegdek. Eindelijk, een kopje thee op het terras en nog de laatste 6 km naar Kappl. We worden in ons hotel hartelijk ontvangen en eten met de familie mee vanavond. En Helga? Ze was niet thuis....
-
13 Juli 2014 - 19:49
Joop Van Nes Jr.:
Wat een avonturen en wat zijn jullie bikkels!! Ik wil een ding graag weten: wie schrijft dit?
De ene keer lijkt het Anita en de andere keer Johan. Of doen jullie het samen? By the way: op de helft zo een beetje?? Zet deur, zoals we in Zandvoort zeggen!! -
13 Juli 2014 - 19:53
Aernout:
Tjonge tjonge.... wat een prestatie zeg! Als ik het zo op de kaart bekijk zijn jullie nog niet helemaal de Alpen over maar een behoorlijk eind weg naar Rome al. -
13 Juli 2014 - 19:55
David:
Hola Johan en Anita, elke dag krijg ik automatisch een mail met een link naar de daily update. Onwijs leuk om te lezen, meen ik oprecht…..zelfs zo leuk dat ik vandaag niet heb gewacht op de mail maar op de website kijk of het reisverslag er al op staat. En ja hoor……
Wat een dag. Ik had al gelezen dat vandaag spannend zou worden, en wat is het dan heerlijk om die dag te voltooien en te genieten van het mooie weer en de alpen.
Is het niet zo…dat het maar goed is dat het niet appeltje eitje is? Dan reden we allemaal in colonne naar Rome…….
Petje af. Echt top. En dan de verhalen die je straks meeneemt……wie reist heeft wat te vertellen, toch?
Keep on going. Hou de moed erin.
De Spanjaarden geven een achuchon, oftewel een vriendschaps hug ;-)
Bij deze un achuchon, David -
13 Juli 2014 - 19:58
Jane:
Lieverds, zelfs bij mij kwamen de tranen en ik zit maar op de bank! Hou vol!!
Dikke zoen
-
13 Juli 2014 - 20:31
Anouk:
Wat een kanjers zijn jullie. Als ik dit lees moet ik de tranen weg slikken. Geweldig. Zet m op. Een reis om nooit te vergeten. Xx Anouk. -
13 Juli 2014 - 20:35
Arjan En Marga:
Wat een bikkels , wat een helden , wat een doorzetters zijn jullie!!! Diepe buiging voor jullie prestatie, wat een karakter tonen jullie aan ons thuisblijvers die al jullie prestaties op de voet volgen. Ook hier werd een traantje weggepinkt bij het lezen van jullie verhaal. GA ZO DOOR, JULLIE GAAN HET HALEN!!!
Dikke XXXXXXX -
13 Juli 2014 - 20:37
Lienke:
Super Anita en Johan. Dat was een zware etappe. Goed van jullie en respect, ook van Jaap . Hij fietste vroeger ook in Duitsland en weet er alles van. Kom op Anita, je kan het. Een knuffel van ons beidjes. XXX -
13 Juli 2014 - 20:59
Wim Kleef:
hoi toppers, lezende jullie emo verhaal denk ik wat een grinta, het is best een avontuur wij genieten van jullie verhalen. Vandaag hebben de overgebleven teuntjes toch maar de fiets ter hand genomen om jullie moreel te ondersteunen we hebben wel koffie gedronken op de golfbaan en als afsluiter een ijsje in overveen bij de italiaan om in jullie sfeer te komen.
Dus onderweg jullie moedige strijd met de elementen onderweg besproken.
Morgen helaas weer naar het werk, dus niet klagen jullie kunnen weer fijn fietsen.
Stinkend jaloers buigen we ons hoofd voor jullie prestatie.
veel liefs wim&len -
13 Juli 2014 - 21:18
Esther:
Pffff....bij deze prestatie vallen straks alle andere top prestaties in het niet!
Dit is iedere dag weer alles van jezelf vragen, fysiek en mentaal.
En dan al die vrienden, familie en bekenden die in gedachten op de bagagedrager meereizen!
Plannen jullie ook nog een rustdag in?
#trotsopjullie -
13 Juli 2014 - 21:39
Margret:
Enorm respect voor jullie! En erg leuk om het zo aan de zijlijn mee te beleven.
Liefs, Margret -
13 Juli 2014 - 22:03
Arnold:
Wat kun je nog meer zeggen. In een dun velletje kleding op een plank van een zadel vechten tegen zwaartekracht en de elementen. Dan wordt alles heel puur. -
13 Juli 2014 - 22:03
Frans En Lia:
Hoi,
zo herkenbaar allemaal en wat mooi wanneer je boven bent. Lopen en teruggaan is inderdaad geen optie. Blijf fietsen want zelfs met 5 km per uur omhoog is nog makkelijker dan lopen en je fiets omhoog duwen. En huilen mag best hoor, want soms is het zo zwaar!!!
Groeten,
Frans en Lia -
13 Juli 2014 - 22:32
Martijn Barendse:
Met een oog kijk ik de wk finale. Met het andere lees ik jullie avontuur. Kippenvel op beide armen. Frank Snoeks heeft het ergens over. Marcia is in slaap gevallen. Eens hoop ik eenzelfde reis met haar te maken. Gelukkig is ze nog lang geen 50 :-) -
13 Juli 2014 - 22:32
Martijn Barendse:
Met een oog kijk ik de wk finale. Met het andere lees ik jullie avontuur. Kippenvel op beide armen. Frank Snoeks heeft het ergens over. Marcia is in slaap gevallen. Eens hoop ik eenzelfde reis met haar te maken. Gelukkig is ze nog lang geen 50 :-) -
13 Juli 2014 - 22:56
Bert:
Hallo kanjers,
Wat een dag en wat een verhaal. Ongelooflijk wat jullie allemaal mee maken en doorstaan, petje af. Zet 'm op Anita, Johan sleept je er wel doorheen. -
13 Juli 2014 - 23:45
Wiesje:
Hey Bikkels!!!!
Wat ontzettend gaaf om jullie verhalen te lezen. @ Anita respect onthoudt 'what goes up must come down'. Het is echt zo, herhalen als een mantra helpt!. Als straks de noordkant van de alpen achter de rug zijn wordt het ook warmer in de afdalingen. De Italiaanse ijs wordt de beloning:). Zet hem op en geniet ervan!!!
Lieve groetjes, Marc en Wiesje
btw (arm- en beenstukken niet bij?) -
14 Juli 2014 - 00:41
Ma&pavama:
Anita wat vind ik het knap van( jou) jullie. We wensen jullie morgen een wat makkelijke rit toe, heel goed weer en veel plezier, Ook fijn dat je elkaar ook op deze manier leert kennen en kunt aanvullen. Geniet van alle mooie dingen. Tot morgen. Pa & Ma. kus... -
14 Juli 2014 - 01:46
Marja:
"Gewoon je ene been voor je andere blijven zetten" (ik hoor altijd je stem nog in mijn hoofd...lieve Anita)....en dan nu ik: " gewoon je benen laten draaien" .....helaas is het allemaal niet zo "gewoon" maar een prachtige belevenis. Fysiek zooo zwaar maar samen kunnen jullie dit "gewoon" doen XXX -
14 Juli 2014 - 06:53
Fredder:
Super super super prestatie geleverd, ik was even van de wijs gebracht omdat jullie een andere alp hebben bedwongen. Ik herken zoveel in jullie verhaal.
En wat is het mooi om de ontlading en emotie in jullie verhaal te lezen.
Geniet van ervan dit deel van de reis is waanzinnig mooi.
Ik weet niet waar jullie nu de route weer oppakken. Maar dat lees ik wel weer
Succes
Fredder -
14 Juli 2014 - 08:54
Johan Gores:
Hallo Johan en Anita, Geweldig iedere dag jullie verhaal te lezen. Het lijkt wel een avonturenboek, mooi de emoties, van tranen naar een zonnetjes. Prachtig, ik vind jullie echte bikkels, ga zo door en geniet nog even ik ben ervan overtuigd jullie gaan het redden. Heel veel succes en hopelijk niet teveel pech meer onderweg. Groeten Johan. -
14 Juli 2014 - 09:34
Gerrit:
Als ik het zo lees dan denk ik dat jullie na deze reis gaan luisteren naar je kinderen: "wij gaan niet mee. Gaan jullie maar lekker". De fiets, schaatsen, hardloopschoenen en wandelschoene, enz. worden aan de wilgen gehangen. Dat heb ik ook gedaan nadat ik met pa een iets langer toertochtje ben gaan schaatsen.
Jullie hebben dat verdiend!!!!
Veel plezier, Tess & Gerrit
P.S. Johan kennende zegt hij na "ja, het is goed geweest", maar het gaat weer snel genoeg bij hem kriebelen. -
14 Juli 2014 - 10:49
Pamela:
Prachtig, jullie ervaringen en emotie! Ik zou zoiets ook heel graag willen doen met manlief, als de kinderen wat groter zijn ;-)
Zet m op, ik kijk uit naar jullie komende verslagen....
-
14 Juli 2014 - 12:55
Jacqueline:
Wat een ontzettend mooie prestatie zetten jullie neer, dit kan niemand jullie meer afnemen! Heel veel succes. Groetjes, Jacq -
14 Juli 2014 - 21:50
Marjorie:
Wat zijn jullie toch een prachtig en stoer stel!! Het blijft heerlijk om elke dag jullie reis op afstand mee te mogen beleven! Ik blijf het zeggen; wat een bijzondere reis... -
14 Juli 2014 - 23:26
Gerard:
Hoi Anita en Johan,
Dat was wel een zware tocht, maar op die manier met zijn tweeën bezig, vergeet je een beetje de rest van de wereld en zo zie je na regen komt zonneschijn.
Veel succes nog met de Alpen en ik geniet van jullie spannende avonturen.
Gr. Gerard -
15 Juli 2014 - 21:42
Pauline:
Twee duimen omhoog! ! Nee 8 met die van Fien, Bram en Peter meegerekend! -
17 Juli 2014 - 18:06
Wim:
Ik lees af en toe in flardenjullie verslag, heerlijk. Denk jullie er gewoon bij, gaat makkelijk hoor. Nog niet alles gelezen en gezien maar wel respect voor jullie idee en aanpak (wist niet eens dat jullie gingen zeg, hoorde het van marcel). Goed voorbereid maar natuurlijk valt het af en toe tegen. Helga was er niet eens, maar boven op de berg was de zon er al, wedden dat het vanaf nu bergafwaarts gaat.
Wij van het weekend ook naar Italie, maar gewoon met de auto ;-) Geniet ervan. zo stoer en goed
gr> Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
